Dramatische ontwikkeling dat in toenemende mate prothesegebruikers worden afgescheept met een product dat zorgverzekeraars goed genoeg vinden. Bij de productie van beenprothesen wordt in de overeenkomst tussen zorgverzekeraar en instrumentmaker gewerkt met een gemiddelde prijs per prothese. De totaalprijs dat het jaar wordt uitgegeven door het aantal personen die een prothese ontvangen. Dit levert een gemiddelde prothese op van gemiddelde onderdelen. Helaas bestaan er geen "gemiddelde" mensen die altijd in dat profiel passen. Zo heeft niet iedere gebruiker een even hoog activiteiten niveau en niet elke geamputeerde is op de zelfde manier geamputeerd.
Er wordt gestuurd op prijs terwijl het functioneren met de prothese en het wegnemen van de beperking om maximaal te kunnen participeren eigenlijk leidend zou moeten zijn.
De innovatie staat niet stil op beenprothesegebied en er worden op sommige onderdelen flinke stappen gemaakt. Die innovatie is nodig om de gebruiker een zelfstandig beter en functioneler leven te kunnen garanderen. Zorgverzekeraars, die eerst innovatie in de zorg hebben toegejuicht, zijn mordicus tegen als het onderdeel moet worden betaald. Echter welke innovatie er ook zal zijn, het (kunst)been zal nooit een vervanging kunnen zijn van de gezonde ledemaat.
De beroepsgroep (instrumentmakers/artsen/therapeuten) heeft de afgelopen jaren heel veel tijd en geld geïnvesteerd in ppp-protocol en addenda van microprocessor gestuurde knieën aangemoedigd door Zorgverzekeraars Nederland (de koepel van zorgverzekeraars). Hierbij is het zeker niet standaard dat men altijd bij het duurste product uitkomt voor de prothesegebruiker. Indien de prothese wel duurder uitvalt leggen de zorgverzekeraars de uitkomst van het gevolgde protocol systematisch naast zich neer. Een voorbeeld van een hoogactieve gebruiker van een microprocessorgestuurde knie, die halverwege de dag is uitgelopen omdat de accu's op zijn, krijgt niet de duurdere variant, die wel de prestatie kan leveren. Zelf bepalen zorgverzekeraars dus, dat een knie, voet of onderdeel van een mindere kwaliteit/functionaliteit van de prothese goed genoeg voor de verzekerde is. Dat de beenprothesegebruiker hiermee slechter uit de voeten kan heeft de zorgverzekeraar geen boodschap aan.